Krabi

Het klinkt misschien wat vreemd maar na ruim twee maanden rondreizen hebben we wat nood aan 'vakantie'.  Daarom namen we al eerder de beslissing om Cambodja te laten voor wat het is.  Te weinig tijd en geen zin om ons in zeven haasten te beperken tot een aantal hoogtepunten.  De laatste dagen op Don Khon, strandvakantie in een land zonder zee, bewijst dat dit voor ons de juiste keuze was.

We vliegen naar Krabi, Zuidwest-Thailand.  De kustlijn is hier spectaculair: hoge karstrotsen afgewisseld met zandstranden en bossen.  Voor de kust talrijke eilanden en riffen.  Dit is een paradijs voor snorkelaars, duikers, rotsklimmers en iedereen die zoals wij nood heeft aan zon, zee, strand.  En dat zijn er nogal wat.  Of neen, niet 'nogal wat' maar 'heel heel veel'.  We zijn terecht gekomen in Ao Nang, één van de grootste kustdorpen rond Krabi.  Het is druk, luidruchtig en vuil.  Het is een lange strook met restaurants, beachbars, winkels, massagesalons, tattooshops en zelfs een straat met 'adult entertainment'.  Het prachtige strand is overvol maar smal bij hoogtij en een verzamelplaats voor de luidruchtige 'longtailboten'.  Het is absoluut niets voor ons.

De eigenares van ons hotel is een schat.  Ze begrijpt perfect wat we bedoelen en gaat zelfs mee op zoek naar alternatieven.  En zo komen we terecht in een klein paradijs, een baai of twee verderop.  Dit is ongeveer alles wat Ao Nang niet is.  Geen bars, geen luide muziek, geen motorboten.  Eén hotel met hutjes aan het strand en verder niets. Het is misschien geen grote luxe maar wel goedkoop en de rust is onbetaalbaar.  Liefde op het eerste gezicht.  En het wordt nog beter: met Louis en Marja uit Nederland maken Marie en Pelle nieuwe dikke vrienden.  Ze komen uit Nijmegen, zijn gepensioneerd en overwinteren hier nu voor het derde jaar op rij.  Op vriendschap staat duidelijk geen leeftijd.

Het afscheid valt zwaar en komt alleen omdat we eerder al een hotel reserveerden op Ko Lanta.  Het belooft wat meer luxe te worden en toch vertrekken we met hangende pootjes.